Wisseling

Het is geen groot geheim dat ik niet gecharmeerd was van de Rabobank wielerploeg, nooit een goed gevoel gehad bij de ploeg. Afwachtend meerijden, regelmatig tactische blunders, renners die na hun Rabo periode stukken beter presteerden. Al die jaren werd er niet spectaculair gereden. Als er al wat te vieren was gebeurde dat vaak in de maanden januari, februari en maart. Het is natuurlijk leuk dat er wat gewonnen word in de Tour Down Under of de ronde van Qatar maar de echte liefhebber ziet liever succes in de klassiekers of de Tour.

Of het nu aan de renners, het management of de sponsor lag, de ambitieuze plannen werden zelden waar gemaakt. Dat er zaken fout zaten blijkt wel uit de zaak Rasmussen die zich na jaren nog steeds voortsleept.
Uiteindelijk haakte de Rabobank op en werd de naam verandert in Blanco. Er werd ons beloofd dat alles anders zou worden, maar uiteindelijk veranderde niets.
Als konijn uit de hoge was daar opeens een nieuwe sponsor genaamd Belkin. Eerlijk gezegd verwachte ik weinig verandering, wat ook bevestigd werd op het Nederlands kampioenschap. Wederom geen rood wit blauw om de schouders van een renner uit het team.
Tijdens de Tour is er duidelijk een wisseling van de wacht. De gedoodverfde kopmannen van de afgelopen jaren, Lars Boom en Robert Gesink, blijken niet meer dan goede knechten. Laurens ten Dam, 32 jaar, opgeleid door Rabo en via Bankgiroloterij, Shimano – Memory Corp en Unibet.com teruggekomen bij Rabo als luxeknecht voor Gesink en Mollema blijkt opeens zelf een aardig klassement te kunnen rijden.
Mollema staat zeer goed in het klassement, in het oude tijdperk zou iedereen rond de ploeg euforisch zijn en dit als het hoogst haalbare koesteren. Het zou fantastisch zijn als er nu eens geprobeerd wordt om kosten wat het kost voor het hoogst haalbare te gaan. De eerste voortekenen waren er al in een waaieretappe waarbij er, voor het eerst sinds jaren de juiste tactisch beslissingen werden genomen. Zeer benieuwd waar en hoe dit eindigt.