Topfavoriet

Voor de Olympische wegwedstrijd was er maar één topfavoriet, het Engelse sprintkanon Mark Cavendish.
Heel gemakkelijk werd er voorbij gegaan aan het feit dat je normaal gesproken moet aanvallen om te winnen. Als je het goed bekijkt is dat ook logisch omdat in het “moderne” wielrennen niet vaak meer aanvallers worden beloond.
Ploegen met sprinters in hun gelederen bepalen in grote mate het verloop van de koers door middel van berekend rijden.
Sprinters zijn beperkte renners, ze schuilen in het peloton waarna ze zichzelf in het zicht van de finish lanceren.

Mark Cavendish is een sprint fenomeen en op dit moment veruit de beste sprinter met een indrukkende palmares. Maar het is geen renner die tijdens de koers op een beslissend moment aangaat om een gat dicht te rijend of een splijtende demarrage te plaatsen. Daar heeft hij anderen voor nodig, hij moet zich sparen voor de eindsprint waar het uiteindelijk allemaal omgaat. De finish, de plek waar de prijzen verdeeld worden.
Zonder oortjes en maar 4 ploegmaats is het opeens een heel andere koers, zeker als blijkt dat de rest van de wereld niet wenst mee te werken aan jou geplande feestje. Mark Cavendish is dan niet teleurgesteld in zijn beperkte capaciteiten maar in de onwil van anderen, hij kan nog wat leren van de toren hoge favoriet bij de dames: Marianne Vos.
Wereldkampioen op de weg, baan en in het veld maar ook al vijf keer tweede bij wereldkampioenschappen op de weg. Een echte vergelijking tussen vrouwen en mannen wielrennen is moeilijk te maken. Maar er was overtuiging in de manier waarop de Nederlandse dames de Olympische wegwedstrijd in gingen en dus een voorbeeld zoals het moet wanneer je voor goud denkt te gaan.
Op het juiste moment kiest Marianne Vos de aanval ze maalt er verder niet meer om welke andere toppers er nog meer meezitten.
Geluk dwing je af vraag dat maar aan koning, keizer, admiraal, Vino klopt ze allemaal.

Mark Cavendish vond het onbegrijpelijk dat gemenbest land Australië de Engelsen niet te hulp schoot in de achtervolging. De Australiër in de kopgroep had volgens hem toch geen enkele kans.
Deze vooruit geschoven Australiër was niemand minder dan Stewart O”Grady die als 6e eindigde en dus nu de trotse bezitter is van een Olympische diploma.
Eat your hart out !